ПРАВНАТА РАМКА НА ЕУ ЗА УЧЕСТВОТО НА РАБОТНИЦИТЕ И ВРАБОТЕНИТЕ

Вклученост на вработените: од праксата до законот Предизвиците со кои се соочува европската економија и развојот на индустриските односи, како и развојот на мултинационалните структури на претпријатието создадоа зголемена потреба за заедничка правна рамка со цел дефинирањето на стандарди за учество на вработените во донесувањето одлуки и воспоставување на јасни процедури да биде во сите земји- членки на ЕУ и земјите кандидати. Хармонизацијата на инструментите за учество е основен услов за правилно функционирање на европскиот социјален дијалог и основен принцип на достигнувањата на правото на ЕУ.

Различни закони, ист опфат Учеството на вработените е широко распространета тема во правната рамка на ЕУ. При испитувањето на правните аспекти на субјектот, неопходно е да се обрнеме кон неколку европски закони кои се во сила за да се даде идеја за законодавниот приоритет и перспективите за национална транспозиција : Директива 2002/14/ЕО за воспоставување на општа рамка за информирање и советување на вработените во Европската заедница Директива на Европските работни совети Директива за колективни отпуштања : Директива 2001/86/ЕО на Советот од 8 октомври 2001 г. година за дополнување на Уставот на европската организациjа во однос на вклученоста на вработените Директива 2003/72/ЕО на Советот од 22 jули 2003 г. година за дополнување на Уставот на Европската кооперативна организациjа во однос на вклученоста на вработените Директива за пренос на претпријатија :

Директивата воспоставува општа рамка за информирање и советување на вработените во Европската заедница Цел и принципи: 1 Целта на оваа директива е да се воспостави општа рамка со која се утврдуваат минималните барања за правото на информирање и консултација со вработените во претпријатијата или објекти во рамките на Заедницата. 2 Практичните аранжмани за информации и консултации се дефинирани и спроведени во согласност со националното законодавство и практики во областа на колективните работни односи во одделни земји-членки на начин на кој ќе се обезбеди нивната ефикасност. 3 При дефинирањето и спроведувањето на практичните аранжмани за информации и консултации, претставниците на работодавачот и вработените ќе работат во дух на соработка со давање на должно внимание на спротивните права и обврски и ќе ги земат предвид како интересите на претпријатието или организацијата, така и на работниците и вработените. Директива 2002/14/ЕО

Директива за европските работнички совети — најмалку една група претпријатија со најмалку 150 вработени во една земја-членка и најмалку едно друго претпријатие во групата со најмалку 150 вработени во друга земја-членка; Директива за европските работнички совети

Директивата за колективните отпуштања или, за период од 90 дена, најмалку 20, без оглед на бројот на работници кои вообичаено се вработени во засегнатите претпријатија. Директивата за колективните отпуштања

Директива 2001/86/ЕО на Советот од 8 октомври 2001 г Директива 2001/86/ЕО на Советот од 8 октомври 2001 г. година за дополнување на Уставот на европската организациjа по однос на вклученоста на вработените Цел: 1 Оваа директива го регулира вклучувањето на вработените во случаите на европските друштва со ограничена одговорност (Societas Europaea, нарекувана подолу "SE"), како што е утврдено во Регулативата (ЕО) № 2157/2001. 2 За оваа цел во секое SE се создаваат услови за вклученост на вработените во согласност со процедурата за преговори според членови 3—6 или, при околностите, определени во член 7 во согласност со прилогот. Директива 2001/86/ЕО

Директива 2003/72/ЕО од 22 јули 2003 година за дополнување на Уставот на Европската кооперативна организациjа во врска со вклученоста на вработените Цел: 1 Оваа директива ја регулира вклученоста на вработените во случаите на европските кооперативни организации (нарекувани подолу ЕКО), како што е утврдено во Регулативата (ЕО) № 1435/2003. 2 За таа цел, условите за учество на вработените се утврдуваат во секое од нив ЕКО во согласност со постапката за преговарање наведена во членовите од 3 до 6 или во околностите утврдени во членовите 7 и 8, во согласност со Анексот. Директива 2003/72/ЕО

Директива за пренос на претпријатија Директива 2001/23/ЕО на Советот од 12 март 2001 година за приближување на законите на земјите-членки во врска со заштитата на правата на вработените во случај на пренос на претпријатија, бизниси или делови од претпријатија или бизниси Поле на употреба и дефиниции : 1 а) Оваа Директива се применува за сите префрлања на претпријатија, деловни активности или делови од претпријатија или деловни активности на друг работодавач како резултат на законски пренос или спојување. б) Во согласност со буква а) и следните одредби од овој член за целите на оваа Директива, трансферот се случува кога постои пренос на економски субјект кој го задржува својот идентитет, што значи организирана групација на ресурси за целите на вршење на економска активност, без разлика дали активноста е примарна или помошна. в) Оваа директива се применува на јавни и приватни претпријатија што се занимаваат со економски активности без разлика дали се основани за профит или не. Административната трансформација на органите на јавната администрација или пренесувањето на административните функции меѓу органите на државната управа не се сметаат за трансфер во смисла на оваа Директива. 2 Оваа директива се применува во случаите и до степен до кој пренесеното претпријатие, деловниот или пренесениот дел на претпријатие или бизнис се наоѓа на територијата опфатена со Договорот. Директива за пренос на претпријатија

Ситуацијата на земјите-членки Во некои земји, примената на овие директиви значеше малку или никаква промена во националното законодавство (на пример: Германија). Главните исклучоци од ова правило се Обединетото Кралство, Латвија, Литванија, Романија и Бугарија, кои немаа претходно постоечка заедничка рамка за информирање и советување на вработените. Во повеќето земји, вистинското спроведување на законските одредби е еден од главните предизвици.

Влијанието на директивите врз информациите и консултациите на работниците и вклученоста на вработените Иако оваа директива содржи минимални одредби кои треба да ги применуваат сите земји-членки на ЕУ, некои земји применуваат свои дополнителни одредби, без разлика дали со закон или со колективни договори (на пример, Италија, Обединетото Кралство). Во земјите со странски компании, законодавството поставува основа за која компаниите можат да постават свои политики за учество на вработените (како што е Малта).

Некои прашања остануваат Организации од приватниот сектор во сопственост на нерезиденти мора да се усогласат со законот, но можат да усвојат сопствени политики, вклучително и преку преговори со синдикатите, и можат да преговараат за свои колективни договори. Во некои од новите земји-членки на ЕУ, социјалниот дијалог е сé уште релативно неразвиен во споредба со другите земји-членки на ЕУ. Во повеќето земји во хемискиот сектор, доминираат МСП, каде што колективниот претставник на вработените традиционално може да биде предизвик. Постои растечка потреба за индивидуални инструменти на ниво на компанија кои го поттикнуваат учеството на работниците и вклучувањето на поинтегрирани мрежи.

Заклучоци Во Европа се спроведуваат синдикални иницијативи за да се стимулира учеството на вработените. Вклученоста на вработените во одлучувањето во хемискиот сектор варира од земја до земја, иако функционира во рамките на законодавството на ЕУ за информации и консултации на вработените и барањата за здравје и безбедност. Постојната силна традиција во повеќето земји за застапување на вработените преку синдикати и добро воспоставен социјален дијалог помеѓу работодавачите и претставниците на работниците кои можат да го охрабрат учеството на вработените.